Πορεία ενάντια σε βραχυχρόνια μίσθωση και τουριστική ανάπλαση
Ημέρα/Ώρα: 11/07/2019 στις 19:00
Τοποθεσία: Αθήνα, Κουκάκι / Ολυμπίου και Φαλήρου
Οργανωνόμαστε με ισότιμους όρους για να Αντισταθούμε στην επιπλέον διάλυση των γειτονιών και των ζωών μας.
-Αύξηση ενοικίων και εξώσεις από κερδοσκόπους ιδιοκτήτες
-Μαζικός εκτοπισμός κατοίκων
-Μείωση του μόνιμου πληθυσμού και των κατοικιών
-Τουριστική ασφυξία στις πολυκατοικίες και τους δρόμους
-Αγορά της γειτονιάς από ντόπιους και ξένους επενδυτές
-Μετατροπή της γειτονιάς και του κέντρου σε ξενοδοχείο
Ας στηρίξουμε ο ένας τον αγώνα του άλλου σε κάθε γειτονιά!
Στην καπιταλιστική κοινωνία μέσα στην οποία προσπαθούμε να επιβιώσουμε, οποιαδήποτε ανάγκη γίνεται εμπόρευμα σε μια προσπάθεια περαιτέρω κέρδους και ελέγχου. Η στέγαση, μία από τις βασικότερες ανάγκες κάθε ανθρώπου, δε θα μπορούσε να ξεφύγει από αυτή την συνθήκη. Από τις απαρχές του θεσμού της ιδιοκτησίας επικράτησε μια λογική πως ένα κομμάτι γης δεν ανήκει σε αυτούς που την χρησιμοποιούν αλλά σε αυτούς που κατέχουν “τίτλους εξουσίας” πάνω του. Ακολουθώντας αυτή την λογική σήμερα οι άνθρωποι έχουν χάσει κάθε δικαιοδοσία πάνω στα σπίτια που οι ίδιοι κατοικούν. Έτσι, το αν θα μπορεί κάποιος σήμερα να έχει σπίτι ορίζεται από τελείως εξωγενείς και ανεξέλεκτους παράγοντες όπως η οικονομική και πολιτισμική ανάπτυξη μιας περιοχής, η οποία αναπάσα στιγμή, μέσω ιδιοκτητών και κατόχων ακινήτων, εκτοξεύει τα ενοίκια και την αξία των σπιτιών. Αυτό επηρεάζει -αργά η γρήγορα- όλο τον πληθυσμό της περιοχής και κυρίως τα φτωχότερα άτομα, μετανάστες-μετανάστριες, τρανς άτομα καθώς και όσα έχουν μη-ανθρώπινα ζώα όπου αδυνατώντας να βρουν σπίτι ή να ανταποκριθούν στο υψηλό ενοίκιο μένουν άστεγα ή εξαναγκάζονται να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και τις γειτονιές τους. Έτσι δημιουργείται ένα φαινόμενο μαζικού εκτοπισμού.
Η έννοια της κατοικίας καταργείται μαζί και η γειτονιά και ότι μπορεί να εμπεριέχει (π.χ. σχολεία και ανοιχτές πλατείες). Την θέση της κατοικίας παίρνει το AirBnB και την θέση των κατοίκων, οι τουρίστες και οι αντίστοιχες επιχειρήσεις. Η γειτονιά αγοράζεται εξ’ ολοκλήρου από επενδυτές και μετατρέπεται σ’ ένα ανοιχτό ξενοδοχείο με δομές κατανάλωσης και ψυχαγωγίας. Οικοδομούνται νέα πολυτελή κτήρια και ξενοδοχεία, ιδιωτικοποιούνται πράσινοι χώροι, περιφράσσονται οι ανοιχτοί, λαμβάνονται νέα αυστηρότερα μέτρα επιτήρησης. Σε αυτά τα αναπτυξιακά πλαίσια, η ένταση της εργασίας (μισθωτής σκλαβιάς) ανεβαίνει ώστε ντόπιοι και μετανάστες να εξυπηρετήσουν τον τουρισμό, τα ντοπια και ξένα αφεντικά.
Η βραχυχρόνια μίσθωση (airbnb) τα τελευταία χρόνια εξαπλώνεται με ραγδαίους ρυθμούς στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο, με 3 εκατομμύρια σπίτια σε 200 χώρες. Βέβαια δεν είναι απλά μία νέα τάση της μόδας. Αντίθετα εντάσσεται στα πλαίσια του εξευγενισμού (gentrification) ολόκληρων περιοχών ή και πόλεων, στα κερδοσκοπικά πλάνα των real estate, των επιχειρηματιών, άπληστων μικροϊδιοκτητών, του Δήμου Αθηναίων και του ελληνικού κράτους. Πως αλλιώς να εξηγηθεί το ότι οι δύο τελευταίοι πλασάρουν τις γειτονιές μας όλη την ώρα είτε ως υποβαθμισμένες, είτε ως ιδανικά-εναλλακτικά τουριστικά προϊόντα? Η προώθηση μιας γειτονιάς ως τουριστικό προϊον ελκύει τουρίστες, οι τουρίστες τους επενδυτές και οι επενδυτές σε συνεργασία με τις αρχές εντείνουν στο μάξιμουμ μια τέτοια κατάσταση επεκτείνοντας τις τερατώδεις δουλειές τους σε δίπλα και πάρα δίπλα περιοχές. Τέτοιου τύπου επενδύσεις πατάνε πάνω στην ισοπέδωση που δημιουργούν φαινόμενα όπως η “οικονομική κρίση” ή πάνω σε φτιαχτές υποβαθμίσεις. Οι νέες επιχειρήσεις φέρνουν μαζί τους τα αντίστοιχα στελέγχη και “δημιουργικά μέλη” και έτσι σε συνδιασμό με τους τουρίστες, η δημόσια και ιδιωτική ζωή της γειτονιάς κατακτιέται από την πολυεθνική μεσαία και ανώτερη τάξη, τις επιχειρήσεις και τους καταναλωτές τους.
Αν και ο Παραδιάς, πρόεδρος Πανελλήνιας ΟΜοσπονδίας ΙΔιοκτητών Αττικής είπε ότι: «Η βραχυχρόνια μίσθωση αναπτύχθηκε σε δεκάδες χιλιάδες κενά και ημιτελή ακίνητα, γι’ αυτό και δεν προκάλεσε εξώσεις πουθενά στη χώρα, όπως κάποιοι εντελώς αναληθώς ισχυρίστηκαν» η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική για αυτούς/-ες που διώχτηκαν βίαια από τα σπίτια τους, στο Κουκάκι και αλλού. Η αύξηση ενοικίου, οι εξώσεις, το κόψιμο νερού και ρεύματος, η τουριστικοποίηση της στέγης και του δημόσιου χώρου συνθέτουν όλα μαζί ένα πολέμο χαμηλής έντασης που απειλεί να εξαφανίσει την κοινωνική βάση από τις γειτονιές και κατ’ επέκταση την ίδια την κοινωνική ζωή αφήνοντας στην θέση της μονάχα την έρημο του εμπορεύματος και του θεάματος.